پریشانی اخلاقی در پرستاران بخش‌های اورژانس: فراوانی، شدت، اثر

سابقه و هدف: پریشانی اخلاقی، پدیده شناخته شده­ای درحرفه پرستاری است که می­تواند استرس  جسمی روانی  زیادی بر پرستاران وارد کند و باعث عدم رضایت آنان، کاهش کارایی و کیفیت مراقبت­ها شود. علل، فراوانی، شدت و اثر پریشانی اخلاقی با توجه به نوع بخش و بیمارستان متفاوت است. این مطالعه به منظور بررسی ابعاد سه گانه پریشانی اخلاقی (فراوانی، شدت، و اثر) و عوامل مرتبط با آن در پرستاران اورژانس انجام شد.  روش بررسی: این مطالعه مقطعی به روش  سرشماری در میان  125 پرستار شاغل در  7 بیمارستان  غیر آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسش­نامه پریشانی اخلاقی هامریک "2012" جمع آوری شد و با آزمون­های آماری T- test، ANOVA و ضریب همبستگی Pearson  در نرم افزار SPSS 21 تحلیل شد. یافته­ ها: میانگین فراوانی پریشانی اخلاقی 58/0±4/1، شدت آن  92/0±7/1 از 4 و میانگین  اثر آن 38/2±4 از 16 به دست امد  که نشان می­دهد پرستاران اورژانس از پریشانی اخلاقی در حد متوسطی رنج می­برند. ضریب  همبستگی پیرسون ارتباط مثبت و       معنی­داری بین تعداد پرستاران و تخت­های موجود در بخش و ابعاد سه گانه پریشانی اخلاقی نشان داد (01/0>p). نتیجه­گیری: پریشانی اخلاقی در بخش اورژانس، اثرات  منفی بر پرستاران، در ابعاد مختلف حرفه پرستاری و بیمارستان دارد. لذا برنامه­ریزان  و تصمیم گیرندگان حوزه سلامت، باید در سطح کلان به این معضل اخلاقی توجه و برنامه­های مناسب برای پیشگیری آن پیشنهاد کنند. واژگان کلیدی: پریشانی اخلاقی، پرستار اورژانس، بیمارستان غیر آموزشی